kadhal oru kannamuchi

காதல்  ஒரு  கண்ணாமூச்சி 

எத்தனைப் பிறவிகள்  காத்திருந்தாய்  

இப்படி  என்னை  ஏமாற்றிட 
சொர்க்கத்தின்  விளிம்பு  வரை  கூட்டி வந்து
கொடிய  நரகத்தில்  தள்ளியதேன்

நீ  கண்ணுக்கு  மட்டும் இடவில்லை மையை 
உன்  சொல்லுக்கும்  சேர்த்தாய்  பொய்யை 
அரிய  பொக்கிஷம்  கிடைத்ததென்று
  ஆனந்தத்தில்  திளைத்திருந்தேன் 

நீயோ  எட்டாத  தொலைவில்  இருந்து கொண்டு  
  எனை  அழ வைத்தாய்  
என்  நிழல்  கூட  எனைப்பார்த்து  சிரிக்கிறது 
என்  நிழல்  கூட  எனக்கிங்கு  சுடுகிறது 

வசந்தம்  வந்தது  வாழ்வும்  வந்தது  என  
வண்ணக் கனவுகளில்  மிதந்திருந்தேன் 
பகற்கனவென்று  படைத்தவன் 
எனைப் பார்த்து  சிரிக்கின்றான் 

நான்  கொஞ்சம்  வாய்விட்டு  
சிரித்து விட்டால் போதும் 
அந்த  ஆண்டவனுக்குப் பொறுக்காது    
எனை  அழவைக்க  உடனே  யாரையாவது 
அனுப்பி வைப்பான் - அவன் கடைசியாக
அனுப்பி வைத்தது உன்னைத் தான் 
    
அழகு நிலவை   அண்ணாந்து  பார்த்தால்  போதும் 
மேகத்தைக் கூட்டி வந்து மறைத்து விடுவான்
   முல்லையை  தொட்டு  ரசித்தால்  போதும் 
முள்ளாலே  குத்தி  அவன்  ரசிப்பான் 

தென்றல்  வந்து  மேனியை  தழுவினால்  போதும் 
புயலாக  மாற்றும்  வரை  ஓய  மாட்டான் 
சோலையிது  என மகிழ்ந்தால்  போதும் 
பாலையாய்  மாற்றி  பரிகசிப்பான் 

மனைவி  வரப் போகின்றாள் என  
மகிழ்ந்திருந்தேன்  - அது  
மாயை   என்று  வழக்கம்  போல்  
வாழ்த்தி  விட்டான் 

எது  எப்படி  ஆனாலும் 
உன்னோடு  நான்  இணைவது  நிஜம்
இந்த முறை தோற்கப் போவது
அவன் தான்  - ஆம் 
அந்த  ஆண்டவன்  தான் 

                                                       ---------------- த .சத்தியமூர்த்தி