Ninaivil Ninra Kathai-1

 நினைவில்  நின்ற  கதை -1

பௌர்ணமி  நிலவில்  கடற்கரையோரம்  நான் 

காலார  மெல்ல  நடந்தேன் 

பொன்னை  உருக்கி  விட்டது  போல்  கடல்  

தக  தகவென  காட்சி  அளித்தது 

நிலவின்  அழகில்  மயங்கி  நித்தம்  நித்தம் 

அலைகள்  எழுந்து  தழுவும்  முயற்சியோ !!

மணலில்  அமர்ந்து  மஞ்சள்  நிலவினை  

அண்ணாந்து  அதிசயமாய்ப்   பார்த்தேன் 

கனவில்  அடிக்கடி  கண்டு  வந்த  என் 

காதல்  நாயகியை  இதே  கடற்கரையில்  

இதுபோல்  ஒரு  பௌர்ணமி  நாளில்  தான் 

சந்தித்தேன் 

ஆயிரம்  நிலவின்  பிரகாசத்தோடு  

அவள்  எழில்  முகம் 

அவள்  அழகில்  வெட்கித்  தன்  தோல்வியை 

ஒத்துக்கொண்டு  மேகத்திற்குள்  

ஓடி  ஒளிந்தது  வானத்து  வெண்ணிலவு 

வெண்ணிலவு  மறைந்தாலும்,  அப்பெண்ணிலவின் 

பிரகாசத்தில்  கடற்கரை  ஜொலித்தது 

ஆயிரம்  ஆண்டுகள்  தவமிருந்து  அவளை

செதுக்கியிருப்பானோ  பிரம்மன் 

கண்ணாடி  வளையல்கள்  கல கலவென  ஓசையோடு , 

துள்ளி  குதித்து  மானைப்போல்  அங்குமிங்கும் 

மணல்  வெளியில்  கொலுசு  சத்தம்  எதிரொலிக்க ,

குழந்தைகளோடு   குழந்தையாய்  விளையாடினாள் 

அத்தனைக்  கூட்டத்திலும்  தேவதைப்  போல்  

பார்த்தவர்  கண்ணுக்கு  அமுதமாக  தோன்றினாள் 

வைத்த  கண்  வாங்காமல்  ஆசையோடு 

நான்  பார்த்ததாலோ  

ஆத்திரத்தில்  ஆவேசமாய் ஓடிவந்து  அடித்து

எழுப்பியது  என்னை   கடலலைகள் 

----தொடரும் ---

---த. சத்தியமூர்த்தி